تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی منتخب بر سطوح ایمنی هومورال و شاخص های هماتولوژیک مردان سالمند غیرفعال

اهداف: سالمندی با بی نظمی جنبه های عملکرد ایمنی همراه است و در این دوران با فرایند پیری پاسخ های ایمنی کاهش می یابد. به عبارت دیگر، با کاهش سلول های سیستم ایمنی -که توانایی شناسایی و حمله مستقیم به سلول آلوده را دارند-، پاسخ های ایمنی کاهش می یابد و در پی آن نقص ایمنی روی می دهد. ازآنجاکه فعالیت ورزشی می تواند بر عملکرد ایمنی تأثیر داشته باشد و از طرفی پیری با بی نظمی ایمنی پیش رونده همراه است، شناخت درباره اثرات ورزش بر عملکرد ایمنی در دوران سالمندی اهمیت می یابد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی (هوازی-مقاومتی) بر غلظت ایمونوگلوبولین ها و کورتیزول سرمی مردان سالمند غیرفعال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 24 مرد سالمند سالم با دامنه سنی 70-60 سال و نمایه توده بدنی 22-25 کیلوگرم بر مترمربع به روش نمونه گیری دردسترس و هدفمند انتخاب و به طورتصادفی ساده به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. در این پژوهش گروه تجربی، برنامه تمرین ترکیبی را انجام دادند و گروه کنترل همان شیوه زندگی غیرفعال خود را ادامه دادند. برنامه تمرین ترکیبی (هوازی-مقاومتی) شامل: دویدن روی نوارگردان برای مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه به مدت 20 دقیقه دویدن روی نوارگردان با شدت 60 تا 70درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. برنامه تمرینات مقاومتی شامل 10 حرکت ایستگاهی به صورت دایره ای شامل: فلکشن ساق، اکستنشن ساق، پرس پا، اسکات، کشش زیر بغل، پرس سینه، حرکت صلیب با دمبل، جلو بازو، پشت بازو و حرکت پارویی با طناب بود که با بار اضافه معادل 70درصد یک تکرار بیشینه و 10 تکرار در دو وهله متوالی با زمان استراحت 30 ثانیه ای و دودقیقه ای بین هر ایستگاه و وهله صورت گرفت. در این پژوهش، نمونه های خونی 24 ساعت پیش از شروع تمرینات و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد. مقادیر ایمونوگلوبولین های سرمی igg ، igm و iga با دستگاه نفلومتری و کیت بیندینگ سایت و مقادیر کورتیزول سرمی به روش ایمونورادیومتریک با دستگاه گاماکانتر و کیت ria اندازه گیری شد. برای برآورد اوج اکسیژن مصرفی، پروتکل ناختون روی دستگاه تردمیل مورداستفاده قرار گرفت. برای مقایسه میانگین های درون گروهی و بین گروهی، روش تحلیل واریانس اندازه های تکراری به کار گرفته شد و نتایج در سطح معنی داری 0/05>p آزمایش شدند. یافته ها: نتایج نشان داد برنامه تمرین ترکیبی 12/75درصدی غلظت ایمونوگلوبولین g سرمی سالمندان را کاهش داد (0/04=p). باوجود اینکه غلظت سرمی ایمونوگلوبولین m به واسطه تمرینات ترکیبی، 15/93درصد کاهش یافت، اما این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود (0/31=p). علاوه براین، در سطح iga سرمی سالمندان تغییر معنی داری مشاهده نشد (0/90=p). غلظت کورتیزول سرمی در گروه تجربی به میزان 8/33درصد افزایش معنی دار یافت (0/001=p). براساس نتایج، تغییرات میانگین های بین گروهی در متغیرهای igg ، igm و iga، تفاوت معنی دار نداشت (0/05>p).  نتیجه گیری: انجام فعالیت های بدنی یکی از عوامل مؤثر بر تغییر روند کار سیستم دفاعی است که این امر به شدت، مدت، نوع تمرین و وضعیت آمادگی جسمانی، نوع تغذیه، حالات روحی و روانی و عوامل هورمونی بستگی دارد. براساس نتایج به دست آمده، تمرین شدید و طولانی مدت با افزایش روند کاتابولیکی ممکن است موجب تضعیف سیستم ایمنی شود.